του Θόδωρου
Θα ΄πρεπε να το είχαμε προβλέψει
από τον ξεθωριασμένο ουρανό που μας
συνόδευε
από τον ατόφιο λυγμό του δρόμου που
παραμέρισε
τέτοια μαύρα μάτια ούτε σε πορτραίτο του Φαγιούμ
να χωράνε μέσα
όλο τον σπαραγμό από τα λιμάνια των αποχωρισμών
και τους παλιούς σιδηροδρομικούς σταθμούς
όλες τις βροχές και όλα τα αντίο
όσων τους χώρισαν για πάντα
τείχη και συρματόπλεγμα
Τελευταίο βλέμμα
τελευταίος στίχος
εκεί που γεννιούνται οι θλιμμένες μελωδίες
των ανθρώπων
και το ευχαριστώ τους στη ζωή
Η ομορφιά είναι τόπος
είμαστε μάρτυρες εσύ κι εγώ
μπήκαμε με το σώμα μας στο θεόρατο ύψος των βαρύγδουπων λέξεων
και τις αφήσαμε λειψές
γίναμε η ανατριχίλα μιας παιγμένης συγχορδίας σ’ ένα άδειο καφενείο
αυτεκπληρούμενη προφητεία
το τελευταίο βλέμμα
ο τελευταίος στίχος
Σήμερα καίγεται η Ρώμη
σήμερα η μέρα της γενικής απεργίας
η μέρα της απελευθέρωσης σήμερα
σήμερα η μέρα που δεν ξημερώθηκε
Βαράτε κλαπατσίμπαλα
Παίξτε μουσικάντηδες
Σωπάστε όσοι μιλάτε
Το τραγούδι
ακούστε το τραγούδι
Όποιος ζει μέσα στο ποίημα
στο ποίημα μέσα θα πεθαίνει
Θα έπρεπε να το είχαμε προβλέψει
πως όλα θα γινόντουσαν μια τέτοια μέρα
Πώς αλλιώς;
Να γεννιέται ο Μαγιοκόφσκι
και να πεθαίνεις εσύ
Μαριάνθη Μαρκοπούλου
.png)
Εξαιρετικό, λυπημένο, όμορφο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒγάζει συναίσθημα!!Είναι υπέροχο!Ευχαριστούμε
ΑπάντησηΔιαγραφή