Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου 2019

Ο ρυθμός



Στην άλλη Αφρική, τη Μαύρη, στον Ισημερινό, οι νύχτες δεν είναι σιωπηλές όπως εδώ. Είναι φλύαρες, θορυβώδεις, όλο το πτερωτό βασίλειο, έντομα και πτηνά συναγωνίζονται ποιος θα κάνει μεγαλύτερη φασαρία. Ακούγονται κραυγές, ξεφωνητά, θόρυβοι όλων των ειδών, κρότοι σε όλες της εντάσεις. Φτερουγίσματα, γρυλίσματα, πατημασιές, η συναυλία των βατράχων, τα νιαουρίσματα των αιλουροειδών, το ανατριχιαστικό ουρλιαχτό της ύαινας και πίσω από όλα ή πάνω από όλα, ώρες, ένα ταμ-ταμ από κάπου μακριά, ώρες ατέλειωτες, ο μονότονος, ρυθμικός ήχος του ταμ-ταμ.
Πρωτόγονος ήχος, χειροποίητος, ένα ταμ-ταμ στέλνει μηνύματα χωρίς σταματημό, ήχος της αφής, όσο λιτός τόσο πολύπλοκος, ήχος στα μέτρα του ανθρώπου, ήχος γήινος, ήχος από δέρμα και ξύλο, ήχος από βήματα, θες χρόνια να μάθεις να χτυπάς σωστή στη μεμβράνη
Τζεμπέ
χοροί της Αφρικής λακτίσματα τούμπες τινάγματα η φύση ως εαυτός, ο ρυθμός κάτω από την πέτσα σάμπα, τανγκό σάλσα μάμπο τζαζ μπήμποπ ο ρυθμός
ήχοι της μήτρας ήχοι από τα βάθη της ζούγκλας χτύπος καρδιάς κροτάλισμα δαχτύλων μακρινή υπόκρουση τα κρουστά το ελατήριο η τραμπάλα το εκκρεμές
Ο ρυθμός  
εν αρχή ο λόγος, τα άγρια που φύτρωσαν όπου βρήκαν
Ο ρυθμός
τεταρτημόριο παλμός κλίμακα δόνηση σφυγμός
το ον
Ο ρυθμός
η τάξη του χάους οι χοροί των γυναικών   
τα θηρία
λόξιγκας
βλεφάρισμα
ηχώ
Τζεμπέ
το ποτάμι
Τζεμπέ
η τροχαλία
ο ρυθμός που έσωσε τον κόσμο
τους σκλάβους στις βαμβακοφυτείες
τους κωπηλάτες στην γαλέρα
διαγαλαξιακός νόμος
συσπάσεις τοκετού
Τα τύμπανα
ο ρυθμός θεραπεύει
ο ρυθμός μαγεύει
ο ρυθμός διασχίζει
δονεί
ταλαντεύει
τρυπά
γερνά
φυτρώνει
ενώνει
εκσπερματώνει
Πώς να βρεις τον ρυθμό χωρίς κρουστά, πώς να τον βρεις χωρίς γόνατο, και αν δεν τον βρεις πώς να θυμηθείς ότι είσαι συγγενής με το σύμπαν;
ο ρυθμός και η στροφές της γης
ο ρυθμός το σύμπαν που πάλλεται
ο έναστρος ουρανός
ο άκαμπτος χρόνος
η γλώσσα της γης
ταμ-ταμ
ο ρυθμός γκρεμίζει το γεφύρι
ταμ-ταμ
ο ρυθμός σμιλεύει τον βράχο
ταμ-ταμ
ο ρυθμός το σφυρί του μάστορα
ο ρυθμός το φτυάρι του νεκροθάφτη
ο ρυθμός το ροχαλητό του καμηλιέρη
ο ρυθμός πριόνι πάνω σε κορμό
κύμα στο βράχο
αντλία σε πηγάδι
βήματα σε μονοπάτι
σκόρδο στο γουδί
αέρας στα πανιά
τσάπα σε χωράφι
τροχός σε κάρο
σαΐτα σε αργαλειό
άμμος στη κλεψύδρα
μύγα σε κεχριμπάρι
γέλιο δαιμονισμένο
ταμπούρλο για ξεσηκωμό
Ο ρυθμός
ροή ανεξέλεγκτη
υποδεκάμετρο του απείρου
κομποσκοίνι γερόντισσας
τυμπανοκρουσίες σαμάνων,
σκόνη του ταξιδευτή
το σώμα χωρίς τη σκέψη
χάση
λέξη
αξίνα
μοιρολόι
λίκνισμα
συνουσία
ισορροπία
σπορά
γουλιά
σταλιά
ποίημα
βροχή
ύπνος
μύλος
χτύπος
φλόγα
σκαλί
φέξη
Τζεμπέ
ο ρυθμός η πρώτη διάσταση
ο ρυθμός η πρώτη αλήθεια
ο ρυθμός το πρώτο ψέμα
ο ρυθμός τροφοδότης
ο ρυθμός ορχηστής
χρόνος προαιώνιος
κοσμική αναπνοή
Ο ρυθμός
να μπεις μέσα σου να κυλήσεις στις φλέβες σου να μπατάρεις στις αρτηρίες σου
Ο ρυθμός
μέθεξη
πυρετός
συντονισμός
περίοδος
έκσταση
αντίλαλος
τροχιά
στάση
ο ρυθμός αποσαφηνίζει τα όρια πατάει πάνω τους και τα γκρεμίζει
Τζεμπέ  
χορός κυκλικός
γυμνά πέλματα
ξεσκόνισμα κρανίου
μπες κάτω από τη πέτσα
πομπός και δέκτης
φούστα δερβίση
Ο ρυθμός
θωπεία
πορεία
γδύσιμο
πλύσιμο
ζήση
Ο ρυθμός
τσεκουριά
Τζεμπέ
Ο ρυθμός
το νυν και αεί
το ανέκαθεν
το χωρίς αυτό τίποτα
η δραπέτευση
η επανασύνδεση
η πιο απελευθερωτική ελευθερία
Ο ρυθμός
το σκας από τα όρια το σκας από το μυαλό σου
Ο ρυθμός
το σκας από τα όρια το σκας από το μυαλό σου και μπαίνεις
Ο ρυθμός
το σκας από τα όρια το σκας από το μυαλό σου και μπαίνεις μπαίνεις στο χορό





Marco Messini - Ένα κόκκο άμμο 

Μαρ. Μαρ.



Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2019

Οστεοφυλάκιο




Περάσαμε την ανοιχτή πόρτα
περπατήσαμε τους διάδρομους
σταθήκαμε και διαβάσαμε τα ονοματεπώνυμα
εγώ και δυο 10χρονα
μέρα μεσημέρι
Στα πάνω ράφια ήταν αυτοί που κάνανε την περισσότερη φασαρία
Οι κάτω προσπαθούσαν να κρατηθούν σοβαροί
μα τους ξεφεύγαν χαχανητά μόλις περνάγαμε
σκουντούσε ο ένας τον άλλον
που είχαν επισκέψεις
που μπήκαν βήματα
γυρνάγανε τα μάτια τους και μας κοιτάγανε
βαριές μες στο σαρκίο μας
να προσπαθούμε να βαδίσουμε αθόρυβα
και σκάγανε στα γέλια

Τι να ξέρουν οι ζωντανοί για τα σκοτάδια τούτων εδώ μες τα κουτάκια
Ό,τι ξέρουν και οι αγέννητοι για τις λιακάδες μας


Μαρ. Μαρκοπούλου