Λευτεριά στο βλέμμα

Τον ίδιο δρόμο κάθε μέρα
τρέχοντας στο πήγαινε
τρέχοντας στο έλα
σορτσάκια και φωσφοριζέ περιβραχιόνια
με επιμονή και με ρυθμό
μα ποτέ δεν είδαν  τους ψηλούς ευκάλυπτους
παραταγμένους από άκρη σ’άκρη
τα μπαλώματα λεύκης στους κορμούς τους
ούτε πως γέρνουν τις κορφές τους πάνω από το οδόστρωμα
και λικνίζονται μυριάδες σερπαντίνες στο αεράκι
πως περνάει απόγευμα ο ήλιος από τα φύλλα τους
και γεμίζει η πλάση με κάθε απόχρωση του πράσινου
Γυμνάζουν όλα τα μέλη τους
τους κώλους κατά προτεραιότητα
και τα μάτια τους
– τα μάτια τους!
μαλθακά
αδούλευτα εντελώς
σε χρόνια αγκύλωση 

 

Μαρ. Μαρκοπούλου

Νύχτα

 

Να μην ξεχάσω ποτέ ότι ο καπετάν Λέκκας, με 12 άτομα στο καΐκι του και έναν ακόμα για πλήρωμα, ούρλιαζε για τουλάχιστον μια ώρα σε ένα κινητό, να έρθει το ταχύπλοο του λιμενικού να μας φορτώσει αρόδου, να ελευθερωθεί το καΐκι του, να πάει πίσω Αγία Άννα, μπας και σώσει το σπίτι του. Ότι στο Μαντούδι, όλο το χωριό μικροί, μεγάλοι, μεταφέρανε κόσμο από το λιμάνι, ανοίγαν τα σπίτια τους, βοηθούσαν τους πυρόπληκτους που όλη νύχτα κατέφθαναν με καΐκια και σκάφη του λιμενικού. Ότι ο πρόσφυγας ο Ομάρ με τους εθελοντές της ομάδας του ήταν εκεί και μοίραζαν νερά, τρόφιμα, κουβέρτες, φάρμακα. Ότι ο πρόσφυγας ο Ομάρ από τη Συρία, το ξημέρωμα μας πήρε με το βανάκι του και μας έφερε Αθήνα μέσω Θήβας. Η εξουσία υπάρχει ως δυνάστης. Μόνο ο λαός σώζει τον λαό.

Νύχτα, 5-6 Αυγούστου 2021.