Στο μονοπάτι που μας έπεσε το καρπούζι
κι έσκασε στα βράχια κάτω
ένα βήμα πριν πατήσουμε στην άμμο
το καρπούζι που 'χαμε κουβαλήσει σα μωρό πάνω από τα γκρεμνά
που ποθήσαμε την υγρή δροσιά του
όσο μας έκαιγε ο ήλιος και η
πέτρα
το καρπούζι που θα απιθώναμε μες στο νερό
να το κουνάνε τα ρηχά του λιβυκού να ξαναγίνει φρέσκο
π ά ε ι
και χάσαμε όλες μας τις προμήθειες
μέχρι την Τρίτη που περνάει ο πραματευτής με το γαϊδούρι
από το ίδιο μονοπάτι
το σύνορο με τον πίσω κόσμο
το ξεχασμένο ταβερνείο
που φαινόταν αν ανοιγόσουν από το βράχο με το μάτι του Ρα
Εδώ κάτω ζούσανε τα άγρια
φυτρώναν μοναχά τους
εδώ κάτω δεν σ΄ έβρισκε κανείς
Το μονοπάτι το περνούσαν μόνο αγριοκάτσικα
και κάτι ξυπόλητες ινδιάνικες φυλές
καλάμια και φοινικόφυλλα
κάτω απο άστρα ξεσκέπαστα
καβούρια και κοχλιοί
με πέντε σπυράκια ρύζι
ξεχειμωνιάζαν στις σπηλιές
πλενόντουσαν στο ποτάμι
και φωνάζανε φουρνέλοοοο κάθε που ανάβε ένα τσίλουμ
π’ αντηχούσε ως της χαράδρας την επάνω εσχατιά
Ε, στο μονοπάτι αυτό λέει
βάλανε ταμπέλα "ρουμς του λετ"
τόσο μεγάλη που φαινόταν στην άκρη σε ένα πλάνο
όταν πήγε ολόκληρο συνεργείο
με τζετ σκι
και με ξαπλώστρες
και γυρίσανε διαφήμιση για παγωτά
Μαρ. Μαρκοπούλου
.png)
.jpg)