Στις πέτρες
στις ρίζες
στα σκουλήκια
στους σπόρους
στους νεκρούς
Δικό τους το χώμα
Δική μας η γη
Μαρ. Μαρκοπούλου
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
-
Αν έπεφτα πάνω σε τοίχο με τόση φόρα που είχα πάρει, το σίγουρο είναι ότι θα γκρεμιζόταν ο τοίχος και θα περνούσα από μέσα του, αλλά εδώ ήτ... -
Αν αυτό είχες για εμάς, μισή μποτίλια πεπαλαιωμένο ουίσκι σε δρύινο βαρέλι, γουλιά που πέφτει απόγευμα την ώρα που πλαγιάζει η ακτίνα, από... -
Τη τελευταία φορά που βρέθηκα σε αυτή την θάλασσα είχε κατέβει ο ορίζοντας δυο πόντους, όσο χωράει να φαγωθεί φτερούγα γερακιού και να ξεφύγ... -
Εκείνο που πιο πολύ φοβάμαι είναι μη γίνουμε παντρεμένοι μη βολευτούμε σε χνουδάτες παντόφλες και φυλλομετράμε λογαριασμούς... -
Ι Οι ώρες δεν μετράνε τον χρόνο είναι μονάδες μέτρησης της απόστασης Οι ώρες μετριούνται με τσιγάρα οι μέρες με ξενύ... -
(Ώρα 3.30) Ένα παράπονο ακαθόριστο με πλημμυρίζει, ένας απέραντος νταλγκάς μελώνει μέσα στο στέρνο μου και θέλω να χωθώ παιδί στο...
-
Αιγυπτιακή φαγεντιανή, σάρδιος λίθος, κεχριμπάρι∙ ότι ήμουν, λέει, φρουρός στη βάρδια 2-6 νυχτερινή και σκόνη, σκόνη παχιά και ακίνητη, κα... -
Το μικρό δαχτυλάκι του ποδιού που βρήκε στη γωνία, έτσι όπως έτρεχες ξυπόλητος να προλάβεις το τηλέφωνο, και δάγκωσες τα δόντια και μό... -
Είναι πάντα ίδιοι οι άνθρωποι στις αφίξεις των αεροδρομίων, ιδίως των νυχτερινών πτήσεων, αλλάζει μόνο το χρώμα των μαλλιών τους και ο τρό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου