Κόπιτσα

Το να εγκολπώνεσαι δεν είναι υποδεέστερο του να εισχωρείς.
Ίσα-ίσα, έχει μια άλλη μεγαλοσύνη να μπορείς να δέχεσαι
τον άλλον σπίτι σου, δεν είσαι μουσαφίρης.
Ποιος τολμά να αμφισβητήσει την περηφάνια της γης, μόνο
και μόνο γιατί αυλακώνεται για να σπαρθεί;
Γιατί τόση κομπορρημοσύνη για ένα ντούρο άκρο, αφού χωρίς
μια κοιλότητα για να εισέλθει είναι σαν ορφανό που ψάχνει
απεγνωσμένα αγκαλιά;

Τότε γιατί τόση δόξα στο «γαμάω»
Και τόση ντροπή στο «γαμιέμαι»;
Τί κατόρθωμα κάνει το έμβολο, ποια η μαγκιά του πολιορκητικού
κριού όταν απλώς διαβαίνει την ανοιχτή σχισμή;
Υπάρχει κάποιος λόγος που θα πρέπει να επαίρεται η βίδα
και όχι το παξιμάδι;
Και στο κάτω-κάτω, για να ενωθείς θηλυκώνεις, δεν σερνικώνεις.
Πώς θα μπορούσαμε να κουμπώσουμε με ίδια μέλη;

7/3/2014

Μαρ. Μαρκοπούλου