Στα κάτεργα

Χωματερές για τους παρείσακτους, νόμος και τάξη, υγιείς κοινωνίες, πολιτισμός, πόσα να έχουν αλλάξει από τότε που έγραψε ο Νταριέν το Μπιριμπί ή που το τραγούδαγε ο Αριστίντ Μπριαν στην Μονμάρτη; Μια ρουλέτα που γύριζε και έπαιρνε κεφάλια, 600.000 άντρες περάσανε εκεί, μισό εκατομμύριο αγιάννηδες. Θέμα τύχης να σου κληρώσει, όπως είναι θέμα τύχης να γεννηθείς από μάνα πλύστρα, και πατέρα εργάτη σε κάποια βρωμερή γωνιά. Θα σε κρίνουν συμπλεγματικοί καραβανάδες, η μοσχαροκεφαλή του ενωμοτάρχη, θα σε δείξουν νομοταγείς χαφιέδες, μιαρό στοιχείο, σκάρτο υλικό, και μόνο που υπάρχεις χαλάς την συνταγή. Πόσα ν΄αλλάξανε από την εποχή που το 'σκαγε ο Πεταλούδας από το Νησί του Διαβόλου, εκεί που ο Φλαγκ ζωγράφιζε τους κρατούμενους στην γκιλοτίνα της αυλής, με πινέλα που έφτιαχνε από τρίχες σκύλων και καμβά τις κοκκινόασπρες ρίγες του πουκάμισου της φυλακής;  

Το σωφρονιστικό σύστημα του εξέχοντος δυτικού πολιτισμού: απομόνωση, ξύλο, βιασμός, εξευτελισμός, η εξουσία που βασίζει την κυριαρχία της στον τρόμο. Στα κάτεργα αυτός που γαμεί κάνει κουμάντο, στα κάτεργα ο βιασμένος γίνεται ο πιο άγριος βιαστής. Μια σκυταλοδρομία οδύνης, μια αλυσίδα πόνου, σου λένε αυτό είναι, δεν είναι άλλο, το σύστημα έχει τον τρόπο να αναπαράγει την εσαεί επικράτεια του πάνσοφου σκεπτικού του. Πόσοι αιώνες γνώσεων για να φτιάξεις όλη τη γη ένα κάτεργο, πόσοι για να ειδικευτείς στην απανθρωποποίηση; Υπόδουλοι στην παράνοια κομπλεξικών αιμοσταγών ηγεμονίσκων, μπιριμπί, στρατόπεδα, ολοκαυτώματα, γκουλάγκ, γκουαντάναμο, φυλακές υψίστης ασφαλείας, μπάτσοι, δεσμοφύλακες, λευκά κελιά, το βασίλειο της αδικίας στο όνομα της δικαιοσύνης, η αποκτήνωση ως θείο σχέδιο, η επί γης κόλαση ως θέσφατο, τόξα και έμβολα, θεοί τιμωροί, αφέντες της πραγματικότητας, με νόμο τη σκληράδα, την εκδίκηση, τον τρόμο, την τιμωρία, την ασχήμια, το μίσος, άσπλαχνοι, άπληστοι, απάνθρωποι, πατήστε, τιμωρείστε, εξουσιάστε, πονέστε, σπάστε, τούτος είναι ο κόσμος σας, τούτο το κατασκεύασμα σας, κληρονομία του πατέρα σας, αλλάξτε του τα φώτα.   

Τι λέτε ρε χαϊβάνια; Τον βράχο δεν τον σπάει τ’ ατσάλι, τον λιώνει η γλειψιά του νερού, ποιος θα ξεσκεπάσει την απάτη, είναι επιλογή τυράννων, όχι φυσική τάξη, ποιος θα τους ξεμπροστιάσει; Νόμος και τάξη, υγιείς κοινωνίες, πολιτισμός… Λες κι έχει μεγαλύτερη δύναμη μια γροθιά από μια αγκαλιά.

Μαρ. Μαρκοπούλου

Marco Messini - Απόσπασμα 

*Ζωγραφιά Francis Lagrange, ή Flag.