Φύλο

Ι

Είμαι γυναίκα

άνθρωπος γένους θηλυκού θα πει

το σώμα μου έχει τα χαρακτηριστικά των θηλαστικών

της λύκαινας, της ζέβρας, της φώκιας της μεσογειακής

η ανατομία μου είναι δεκτική

σοφά σχεδιασμένη για να επιλέγω

αρέσκεται να συνευρίσκεται με τα αρσενικά του είδους της

τα μέλη μας ταιριάζουν

επειδή διαφέρουμε

αυτός το αρσενικό του ανθρώπου

θηλαστικό σαν τον θαλάσσιο ελέφαντα, τον τίγρη, τον τυφλοπόντικα

κοιμάται δίπλα μου και ροχαλίζει να διώχνει τα θηρία

όσο εγώ τραγουδάω να ’ρχονται ξωτικά

καμία φορά ροχαλίζω εγώ

και τραγουδάει αυτός

αφού αλληλοδιεισδύουμε

ενσταλλάζουμε

συνυπάρχουμε

τον έχω μέσα μου σε μια άσπρη κουκίδα

και με έχει μέσα του σε μαύρη

όπου έχω εσοχή έχει προεξοχή

έχει τη γνώση

έχω τη σοφία

είναι ο ρυθμός

είμαι η μελωδία

και έτσι γίνεται το χάος κόσμος

ΙΙ

Είμαι γυναίκα

χίλιους αιώνες με έχουν λερώσει

με έχουν φιμώσει

με έχουν πατήσει

γιατί είμαι γιάτρισσα και υφάντρα και τροφός

σκέφτομαι με τα σωθικά μου

εκκολάπτω το ήσυχο νερό

όλα όσα μισεί ο πολιτισμός σας

όλα όσα πετάει

όλα όσα φοβάται

όλα όσα δεν κατανοεί

είμαι το θηλυκό του ανθρώπου

το όνειρο στον ορθολογισμό σας

η αμφιβολία στις βεβαιότητες σας

ο αστάθμητος παράγων

η καμπύλη στην άσπλαχνη ευθεία

η πινελιά που κάνει τη μουτζούρα τέχνη

ρίζα συκιάς που σπάει τα μπετά

κάτω από τη μύτη σας

είμαι η πηγή μετά την ανηφόρα

και η σκιά από το πλατάνι

και ο ρεμβασμός

είμαι ο γρίφος και η ερμηνεία του

πατρίδα και εξορία

Είμαι

όσο χτυπιέστε να γίνετε κάτι

εγώ είμαι

το μέσα από το σώμα

το πίσω από το μυαλό

το έξω από εσένα

το πέρα από τη βαρβαρότητα

το αριστερό σου χέρι

Είμαι

γυναίκα είμαι

αφρικανή τροφοσυλλέκτρια

μάγισσα του μεσαίωνα

γυμνόστηθη θεά των όφεων

γαλλίδα  υπαρξίστρια

ιρανή ποιήτρια

μωρομάνα στο Τρίκερι

Ούλεντ Νέιλ στον χορό της

η Φρίντα Κάλο στη μεξικανιντάτ της

η Σεχραζάντ που κέρδισε άλλη μια μέρα

η γριά αρμένισσα με το καλάζνικοφ

η Γκρέις Σλικ στην ταράτσα του Schuyler hotel

η Σύλβια Πάνκχερστ με το μπάσταρδό της

υψωμένη γροθιά σε σοβιετική αφίσα

Μαριάννα

Μέσα στα σκέλια μου η καταγωγή όλου του κόσμου

και εσείς την πήρατε για πληγή.

Μαριάνθη Μαρκοπούλου