Υγρό πυρ

Κι ούτε φωτιά ούτε καμίνι ούτε πυροτεχνήματα ούτε πυροβασίες Νερό είναι ο έρωτας πιο αρχαίο κι από τη λάσπη Νερό που στάζει και τρυπά το μάρμαρο Νερό που γλείφει κι ημερεύει ο βράχος Όχι δεν είναι ο έρωτας φωτιά νερό είναι που ζυμώνει το ψωμί που γκρεμίζει το φράγμα που καθρεφτίζει το φεγγάρι σε μονοπάτι που μαζεύει την αυγή ο βεδουίνος και βγάζει το ταξίδι Νερό που δεν κατάλαβες ποτέ

πώς πέρασε τα μονωμένα σου ντουβάρια Νερό γάργαρο που σε λούζει πατόκορφα σ’ αυλακώνει σε λειαίνει σε λιώνει

σ΄ ενώνει Νερό που μέσα του βουτάς ολόγυμνο τον εαυτό σου Μπορεί και να πνιγείς Μπορεί και να πλεύσεις

Μαρ. Μαρκοπούλου