Diamonds are a girl's best friend

Ω, το ξέρω, έχω
βουλιάξει σε μουχλιασμένα πηγάδια θαφτεί σε σκοτάδια 

πασαλειφτεί με χώματα με γρατζουνιές με γράσα έχω
τρικλίσει στον παράδρομο ξημερώματα ξεμείνει όρθια σε ρημαγμένα πάρτυ έχω
ισορροπήσει σ’ ιστό αράχνης έχω 

φλερτάρει με τη φυγόκεντρο τη βαρύτητα την άνωση έχω
περάσει το χαντάκι έρποντας έχω

χορέψει στο βαρέλι που κυλάει έχω
αφεθεί ώρες στο παγκάκι της στάσης να πω πως κάτι περιμένω έχω
καρφώσει με πρόκες τη ματιά μου στο ντουβάρι έχω
σπάσει το κόκκινο τηλέφωνο με το δίφραγκο έχω
σκίσει το σαγόνι μου πέφτοντας διάνα έχω
μακιγιάρει μελανιασμένα μάτια έχω
ακονίσει με τις γροθιές μου μαχαίρια έχω
τραγουδήσει στο πιο ψηλότερο βουνό έχω
στρώσει να κοιμηθώ πάνω σ’ ένα σκαμνί έχω
σύρει άδειο σακί το τομάρι μου χύσει τα σωθικά μου σε ανοξείδωτο σκεύος πήξει την ακινησία στο λουτήρα λουστεί ό,τι φοβόμουν φιμώσει ό,τι λαχταρούσα οδηγήσει χιλιόμετρα σε ερημιές για να τα κλάψω έχω
καταντήσει έχω

ευχηθεί να μην ξημέρωνε ποτέ έχω

βρει από πού ανοίγει η γη όταν σε καταπίνει έχω

το ξέρω

άνθρακας ό,τι έχω
που  ’μπηξα βαθιά
στα κόκκαλα της γης
όταν αρχίζουν οι βροχές
να γίνεται πετράδι.

Μαρ. Μαρκοπούλου

*Ζωγραφιά: Μπασιάκ