Ας με συγχωρέσει κι εμένα ο
Αρσένι Ταρκόφσκι
που δεν μπόρεσα να τον βοηθήσω
και άφησα τα παπούτσια ενάμιση χρόνο
στην ίδια θέση
αυτά τα άθλια ποδοπατημένα
με τις τρύπες για να μπαίνει
βροχή
όπως τα είχε ο ίδιος παρατήσει
και δίπλα τα άλλα τα καλά του
όπως τα έβγαλα από την μαύρη
σκουπιδοσακούλα
που δεν έσκυψα να βάλω τις
κάλτσες περιποιημένα
που δεν έβαλα το αμάξι στη σκιά
που δεν μπόρεσα να εμποδίσω
στέκω κι εγώ εδώ (και πάνω μου
κρεμιέται) ξυπόλητη
ακίνητη μέρα στάσιμη
ούτε ξημερώνεται
ούτε νυχτώνει
μια νεκρή φύση με λυμένα κορδόνια
ο πίνακας
Μαριάνθη Μαρκοπούλου
* διάλογος με το ποίημα του Αρσένι Ταρκόφσκι - Βίνσεντ Βαν Γκογκ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου